Vakantie Canada van 25 mei - 20 juni 1997

Zondag 25 mei, Apeldoorn

Het begin van onze reis naar en door Canada. Gisteren hebben we Pake en Beppe al opgehaald uit Workum zodat we vandaag op onze reis naar Schiphol een makkie hebben. De koffers worden ingepakt want met twee bejaarden - jong van geest - mogen we niets vergeten. Marcel en Petra begeleiden ons naar Schiphol. Het inchecken gaan vlug en we gaan naar het restaurant. Het is half zeven als we afscheid nemen van Petra, dan door de Douane, nog even wat inkopen en dan naar F3.
Half acht vliegen we en na een lange zit - bijna acht uur - komen we om vijf over negen - plaatselijke tijd - in Toronto aan. Even op de bagage wachten, w.o. een rollator en dan naar Hertz om de auto op te halen. Het Delta hotel vinden we gemakkelijk en na een kopje koffie is het tijd om het bed te gaan, het was een lange dag. Welterusten.

Maandag 26 mei, Toronto naar Niagara

We staan om kwart voor zeven op, wel een beetje vroeg... Iedereen heeft prima geslapen en dan op naar het ontbijt, we hebben maar twee ontbijt vouchers, dus Beppe en Emmie gaan naar het restaurant en Pake en Frans hebben ontbijt op de kamer. Pake vond het helemaal niet eerlijk dat we maar twee vouchers kregen.
Het is kwart voor negen als we een groot winkelcentrum in gaan, heel bijzonder. We bestellen een lekker bakje koffie en daarna op reis naar Niagara, naar de waterval.
De dag vordert en we krijgen trek dus onderweg even aan in een restaurant voor de lunch. Het was prima verzorgd en ook Pake is heel tevreden. We reizen verder en in Niagara gaan we eerst naar ons hotel, op loop afstand van de waterval om de koffers op de kamer te brengen en de rollator voor Beppe. Vanuit ons hotel zien we de Skylon Tower al staan.
Als we naar de waterval lopen zien we al van ver de enorme 'stoom' wolken omhoog komen, het is een donderend geraas wat we horen en een heleboek mensen komen kijken.


Natuurlijk even een groepsfoto - helaas zonder de fotograaf - met de waterval op de achtergrond. En we hebben een geweldig uitzicht op de Canadeese waterval en de Amerikaanse waterval bij de brug. In de 'stoom'wolken van de waterval zien we piepkleine bootjes varen die vlak langs het omlaag vallende water varen. We lopen langs de rivier meer stroom opwaards om het omlaag stortende water beter te kunnen zien.


Als Pake de bootjes beneden ziet varen dan wil hij ook met zo'n bootje mee, we zijn hier maar één keer vindt hij. Maar Beppe en Emmie zien dat helemaal niet zitten en dus gaan alleen Pake en Frans naar het loket voor een kaartje en een regenponcho. Ja, want nat zal je wel worden daar onderaan.
We kopen ons kaartje, krijgen een de poncho aan en dan vertrekt het bootje, het overvolle bootje, gelukkig is er wel een plaats waar Pake even kan zitten om zicht beter vast te kunnen houden. We varen letterlijk langs een muur van water die met een donderend geraas naast ons neervalt. Het is een heel bijzonder spectakel en de kleine bootjes varen af en aan om het grote aantal 'geinteresseerden' rond te varen.
We nemen afscheid van de waterval en scoren nog een lekker ijsje. Na onze uitgebreide lunch hebben we geen zin meer in warm eten en gaan we naar ons hotel en eten nog een broodje (waar dat nou toch vandaan kwam??) Frans en Pake nemen de auto en maken nog een ritje door het verder niet zo bijzondere Niagara.
Het is tien uur als we naar ons bedje gaan, het was een pittig maar onvergetelijk dagje.

Dinsdag 27 mei, Niagara naar Brantford

We zijn om acht uur opgestaan, Beppe eerst onder de douche. Dat was voor het eerst sinds ze uit het ziekenhuis gekomen was en ze was wel wat bang maar het ging goed. Nadat iedereen weer schoon was en in de kleren gingen we weer op pad. Het is vandaag - al weer - schitterend weer en het is half elf als we voor een kopje koffie aangaan in Christal Beach. We rijden door naar de kust van Lake Eri, het grote meer op de grens met de USA. Frans gaat daar zwemmen en Pake laat daar iets achter waarvan hij blij was dat hij het kwijt was, wij schaamden ons wel een beetje.... Vooral Beppe vond het maar niks.
We stappen weer in de auto en gaan naar een park, Rock Point, waar we hebben gepicknickt en gewandeld. Daarna gaan we door naar het stadje Brantford waar we een motelkamer zoeken... en gevonden voor 60 dollar een nette prijs. Het is een wat dik mannetje dat ons helpt, een beetje raar typ maar hij was heel aardig. We eten bij een klein restaurant in Brantford , het is lekker. We lopen terug naar ons motel en 'zoeken' ons bed op, het is 10 uur geweest, het was een mooie dag, tot morgen.

Woensdag 28 mei, Brantford naar Peterborough

Onderweg naar Peterborough komen we eerst door Cambridge, waar we snel aan de koffie zitten. Dan over de 401, 180 km voor de boeg, dwars door Toronto. De rit gaat heel voorspoedig ofschoon het er wel heel erg druk is. Maar iedereen rijdt hier echt best heel netjes. Bij Pickering gaan we van de snelweg af en naar de shopping mall. We doen wat boodschappen en eten bij A&W, een fastfood 'restaurant'. Het is nog 60 km naar Peterborough en dus.. op pad.
We gaan eerst naar het toeristen bureau voor adressen van motels en een stadskaart. Op de kaart staat iets bijzonders, een Lift-Lock (vrij vertaald een lift-sluis). Pake denkt echt dat zoiets niet zou kunnen bestaan en hij heeft er nog nooit een gezien. Maar nu lopen we er naast en staat Pake met verwondering te kijken, hij vindt het prachtig. Natuurlijk is er nog een bootje dat zijn aandacht vraagt.
We gaan nu naar het centrum van de stad, bij de markthal staat een bijzonder gebouw, het lijkt eerst op een kerk maar is 'gewoon' een klokke-toren.
Dan rijden we nog een rondje door een nieuwbouwwijk maar daar wonen de mensen net zo dicht op elkaar als bij ons. Het wordt wat later en we gaan terug naar ons motel. Wel te rusten.

Donderdag 29 mei, Peterborough

We blijven een extra dagje in Peterborough, voor wat rust en om het stadje (zo'n 75.000 inwoners) wat beter te bekijken (zegt Pake dan). We toeren wat in de omgeving en genieten van de typische woningbouw. Alles van hout en in verschillende kleuren.
Ook de directe omgeving van Peterborough is heel leuk om te zien, een oude ... tja wat is het, boerderij of toch huis maar zeker met veel land er omheen.
En natuurlijk een wat woest uitziend beekje. De natuur is hier vollop aanwezig en het weer is ook prima voor een rondritje.

Vrijdag 30 mei, Peterborough naar Smithfalls

We gaan op pad, maar eerst wel even wat boodschappen doen, zodat we onderweg ook wat te eten hebben. We stoppen bij A&P, voor de nodige inkopen. Maar dan plots, Beppe heeft een zakdoek nodig, tja, waar zouden die nou zijn? De kofferbak open, de rollator er uit, de koffer er uit, en dan maar zoeken, waar liggen nou toch die zakdoeken... ja, hoor, gevonden. Dan kunnen we weer verder.
Natuurlijk moeten we ook even stoppen voor een lekker bakje koffie, een wegrestaurant langs de weg biedt uitkomst, maar pech, de koffie was gewoon vies, echt niet te hachelen.... en de mevrouw die ons hielp was ook helemaal niet vriendelijk, dat zijn we niet gewend van de Canadezen. We hebben - pardoes - vergeten te betalen..
We rijden door een Nationaal Park, echt een heel fraai 'park' met een schitterend uitzicht over een meertje en een snel beekje. We wandelen even langs de oever en eten ons middag-broodje. We gaan terug naar de auto en dat is maar goed ook, want het begint te regenen. En het regent, het regent de hele dag verder. Jammer, pas 's avond later klaart het op en zien we de zon nog even.
We hebben een goed motel gevonden, de bedden liggen heerlijk. Morgen weer een ritje, dan naar Ottawa.

Zaterdag 31 mei, Smithfalls via Ottawa naar Lachute

We pakken de koffers weer in en laden die vast in de auto, dan naar het ontbijt - zit bij de prijs in. Dat mag ook wel, gezien de toch flinke prijs van het motel, 77 dollar. Iedereen heb ik in de waan gelaten dat we naar Ottawa gaan, maar dat is slechts een tussenstop.
Het is toch wel een beetje spannend om in zo'n grote stad te rijden. Gelukkig zijn we redelijk vroeg, het is een zaterdag en we vinden snel een parkeerplaats in de binnenstad van Ottawa.
We willen natuurlijk heel veel van Ottawa zien maar ja, Pake loopt met een stok en Beppe loopt achter de rollator, dus we zullen goed op de tijd moeten letten maar toch kalm aan doen. Al snel zien we het Confederatie gebouw. Een werkelijk schitterend gebouw, maar waarvoor dat nou eigenlijk dient, geen idee, er staat zo te zien ook geen bordje bij.

Dan de westelijk vleugel van het Parlementsgebouw, eigenlijk het parlementsgebouw voor heel Canada, want Canada is een federatie van - in principe - onafhankelijke staten zoals Ontario of Quebec of New Brunswick etc.

Voor het parlementsgebouw is een kunstwerk in de vorm van een vijver en precies goed om even op te rusten van onze eerst etappe door Ottawa. Het parlementsgebouw staat volledig in de steigers helaas kunnen we er niet in, zou sowieso lastig zijn voor Beppe want de lift is buiten bedrijf.
Op Parliament Hill staan echt talloze bronzen beelden van Britse koningen en koninginnen het maakt het tot een bijzondere plaats.
Maar het meest opvallende beeld is van een 'persoon' die niet bestaat of bestaan heeft, het heet Moeder Canada en symboliseert de eenheid tussen de afzonderlijke staten. (Ofschoon Quebec nog wel eens wil uitstappen.)

We wandelen rustig verder en komen bij de rivier die door Ottawa loopt, die ook de Ottawa heet. Het is een enorm brede rivier, waarop je ook met een rondvaartboot kunt..... maar vandaag helaas niet.
Terug lopend komen we langs een kanaal dat uitkomt op de Ottawa rivier, maar dan wel via een heel stelsel van 8 sluizen die zo te zien allemaal nog wel met de hand bediend moeten worden. Onderweg eten we langs de weg een broodje Hot-dog, daarna gaan we terug naar de auto, we hebben vandaag genoeg kilometers gelopen, maar zeker voor Beppe is het best pittig geweest, zal ze vannacht goed slapen...
We gaan naar Lachute, een stad die in het zuiden van Quebec ligt en op onze route naar Quebec city. Het is toch nog ruim 130 kilometer naar het motel. Het einde van de eerste week van onze rondreis door Canada.

Zondag 1 juni, Lachute naar Trois Rivieres

In ons eenvoudige motel in Lachute, hadden we prima bedden en we hebben goed geslapen. We maken zelf ons ontbijt, lekker en dan gaan we op weg naar Trois Rivieres, niet over de snelweg of autoweg maar de toeristische route. Eerst naar St. Agathe des Monts. We nemen de tijd om St. Agatha des Monts goed te bekijken, dwz. het restaurant waar we lekker koffie halen. Het is een bergachtig gebied waar we doorheen rijden, schitterend, Pake en Beppe genieten.
Het bergachtige gaat over in meer landelijk gebied met veel boerderijen. Onderweg willen we even ergens een plek om te picknicken, maar de entree voor de parken was zo hoog dat voor het genoegen bedankten. Dus het wordt gewoon in de auto langs de weg, met de ramen dicht vanwege de vele muggen.
In Louisville treffen we een leuk terrasje waar we bediend worden door een navel-gepiercete serveuze, en dat in Canada. We gaan verder, want het is nog wel een stukje rijden naar Trois Rivieres.
We rijden twee keer een toeristen-office voorbij, zo slecht zichtbaar is het. Als we dan binnen zijn krijgen we een kaartje en een goed advies voor een motel. We maken een korte wandeling door Trois Rivieres, de kathedraal is best wel bijzonder en het naastgelegen parochiehuis is erg mooi.
We eten 's avonds bij KFC en dan naar bedje toe, morgen naar Quebec-City, welterusten.

Maandag 2 juni, Trois Rivieres naar Quebec-City

Het motel was goed, prima geslapen, een goed ontbijt, zelf meegebracht. We gaan op weg naar Quebec-City, eerst nog even wat boodschappen doen. We zijn nog maar amper op weg of we zien een ideale picknick plaats, maar het is nog voor elf uur, dus echt te vroeg.
We rijden door een vlak landschap dat er heel keurig uit ziet voor 'boerenland'. Dan, Bar Bienvenue, tijd voor koffie, lekker.
Even de benen strekken, ofschoon de rollator in de auto blijft. We gaan weer verder, op naar Quebec-City. Het is een wereldstad, we gaan eerst naar de Citadel en parkeren daar.

We nemen de tijd om dit oude militair complex te bekijken, Pake vindt het prachtig en kan er geen genoeg van krijgen. Na ons bezoek aan de Citadel gaan we weer op pad, we hebben oog op een huisje/hutje een eindje ten noorden van Quebec-City. Het is opnieuw een mooie route door 'bergen' zegt Pake. Nadat we ons hutje in St Anne de Beaupre gevonden hebben, gaan we de stad in om de basiliek te bekijken. Deze kerk hangt vol met overbodig geworden krukken en kunstbenen enz. Ze waren genezen en hadden die hulpstukken niet meer nodig. We gaan voor een hapje naar Mc Donalds aan de overkant van de straat. Het was een drukke dag, welterusten.

Dinsdag 3 juni, Quebec-City naar Cabano

We gaan terug naar Quebec City en het lukt ons om te parkeren in de binnenstad zo ongeveer onder het duurste hotel van heel Quebec, Chateaux Frontenac. De deur wordt 'met de hand' voor ons opengedaan, heel fijn dat we hier kunnen staan, handig voor Pake en Beppe.
We lopen langs de kathedraal van Quebec, niet te missen.. We drinken ergens een lekker kopje koffie, waren we wel aan toe.
Dan verder naar Terrasse Dufferin, eigenlijk een soort boulevard met uitzicht op Chateau Frontenac en de Saint Lawrence rivier. We maken hier een leuke wandeling, het "Terrasse" loopt helemaal tot aan de Citadel, maar die hebben we gisteren al bekeken.

Pake en Beppe genieten vollop, dit is voor hun een 'once in a life-time'. Het is heel mooi weer geweest vandaag, dat kan hier nogal tegenvallen, maar vandaag niet.

We wandelen 'naar beneden' en komen langs Rue Saint Louis, een leuk pitoresque straatje, we gaan weer richting de auto door Rue Cook want we hebben nog wel een ritje voor de boeg.
We gaan op weg naar Cabano, via Riviere Du Loup, een tochtje van zo'n 270 kilometer. Halverwege vinden we een grote parkeerplaats, prima voor de lunch en een dutje. Beppe in de auto en Frans op de picknickbank, Pake maakt intussen een wandeling.
In Cabano gaan we eerst naar het Motel Notre Dame, maar helaas het is vol, dat is jammer, maar Beppe schrikt er toch wel van. Gelukkig vinden we snel het Royal Motel, mooi gelegen dicht bij een strandje.
Frans moet natuurlijk even zwemmen en we eten lekker uit eigen keuken. Na deze lange dag gaan we vroeg slapen, welterusten, tot morgen.

Woensdag 4 juni, Cabano naar Sussex

Op weg naar Sussex, wel de klok even een uur vooruit zetten, andere tijdzone. We komen eerst aan in Edmonston, een wat grotere stad, tijd voor koffie. We volgen de route langs de grensrivier met Amerika, best heel bijzonder maar van de Amerikanen merken we niks. Het is een mooie natuur, bossen, velden, meertje, een huisje, heel gevarieerd. Na een paar keer rechtsaf en linksaf zijn we plotseling in Grand Falls. Pake roept: Moet je nou eens zien! We parkeren de auto en nemen ruim de tijd om de waterval en de uitloop in de rivier te bekijken, we kunnen er niet langs lopen, met een rollator, jammer. Er is wel een bankje en dus tijd voor een picknick lunch bij het ruisende water.

Door naar Fredericton, het zijn hier best wel lange afstanden maar wel een steeds afwisselende natuur. Eerst komen we door Hartland, met zijn langste overdekte brug ter wereld. We hebben zin in een kopje thee en dat is in Hartland wel te krijgen. Even rust maar dan weer door naar Frederickton, dat toch nog bijna 100 km is.
In Fredericton vinden we gemakkelijk een parkeerplaats en we gaan op zoek naar een restaurant, nou ja 'restaurant' het wordt KFC, want Pake houdt wel van kip. Het is inmiddels half zeven als we doorreizen naar Sussex (nog maar 125 km) waar we om negen uur aankomen.
Het is een enthousiast weerzien met de familie die al zo lang in Canada woont. Na het overhandigen van de meegebrachte kado's en bijpraten met koffie en een drankje is het plots al half twaalf en tijd om het bed op te zoeken. Het was een pittige maar leuke dag.

Donderdag 5 juni, Sussex

Goedemorgen, was het gisteren de hele dag zonnig, nu storm het en is het nog geen 10 graden en nergens een zon te zien. De kachel gaat maar aan... 'Gelukkig' is er in huis veel te doen, er is een grote was die gedaan moet worden, Frans helpt in de kaasmakerij, Pake bekijkt de stallen en Beppe wandelt door het huis.
Na de lunch gaan de dames allemaal naar Sussex en de mannen blijven thuis en lezen..
Het avondbrood is op een boerderij natuurlijk later dan bij een ambtenaar of rentenier, maar daarna is er weer vollop tijd om bij te kletsen, het is half elf als we naar bed gaan.

Vrijdag 6 juni, Sussex

De dames hebben vandaag vrij en gaan 's middag boodschappen doen voor het weekend. Omdat de hulp in de kaasmakerij er vandaag niet is, is er een mooi werkje voor Frans, kwark in de bakjes doen en alles klaar zetten voor de zaterdagmarkt in Fredericton.
Rond half vijf gaat alles in de auto en gaan Ginie en Frans richting Fredericton. Halverwege is een benzinestation waar Carola ook naartoe komt, zij haalt de spullen op voor de markt van morgen. We hebben tijd voor een ijsje of een drankje en om half acht zijn we weer in Sussex. Alweer een goed bestede dag,

Zaterdag 7 juni, Sussex

Vandaag hebben we een uitje, we gaan naar Moncton. Ginie staat daar op de markt en natuurlijk willen we daar even kijken. De markt is gezellig en druk maar minder groot dan in Fredericton. (Daar was ik in 1993.) We lopen naar het winkelcentrum dat op loopafstand is voor een paar boodschappen.
We verlaten Moncton en gaan de weg naar de Fundy Baai (Bay of Fundy). We hebben onderweg een picknick omdat er nergens een bankje is 'gewoon' weer in de auto. Na een half uurtje bereiken we de 'Flowerpot-Rocks'. We zien dat het aflopend tij is en het water is in een half uur al meer dan een meter gezakt, ongelooflijk. We wachten nog een half uur en dan kunnen we het 'strand' op. Om dit wonder te aanschouwen. Eigenlijk zijn het weggeslagen rotsen en alleen de harde zijn blijven staan. Beppe blijft even 'boven' wachten want met de rollator naar beneden is niet te doen. We kopen een ijsje en gaan terug naar 'ons' huis in Sussex.
Onze tweede week in Canada is voorbij, het is tot nu een heerlijke reis, wat hebben we een hoop gezien maar ook kunnen doen ondanks de stok van Pake en de rollator van Beppe.

Zondag 8 juni, Sussex/Fredericton

Vandaag gaan we op bezoek bij Carola in Noonan, nabij Fredericton. We vertrekken na de koffie en rijden en één keer over een mooie route naar Fredericton. We zijn er om kwart over één en worden hartelijk ontvangen. Ze wonen in een werkelijk heel mooi huis dat we van top tot teen mogen bekijken, het is wel jammer dat er nu juist vandaag zoveel muggen zijn waardoor we binnen moeten zitten. We krijgen koffie, fris, en zelfs - onverwacht - een lunch met een lekkere salade. Het is half vijf als we terug gaan, maar nu wel via de zg. pontjes-route. Eerst naar Oromocto, dan naar Gagetown, vandaar naar Evandale en dan met twee pontjes naar Norton en dan zo naar Sussex. Het is negen uur als we weer 'thuis' zijn.

Maandag 9 juni, Sussex

Het is vandaag heel mooi weer, we doen een paar boodschappen in Sussex en 's middags gaan we naar het privé strand van Joop en Ginie. Door hun land loopt een beekje en in een scherpe bocht is die wat dieper uitgeslepen en daardoor is er een 'strandje' ontstaan. Het water is niet warm maar wel diep genoeg om in te kunnen zwemmen, zelfs Emmie trekt haar badpak aan... het past nog net. Het is zo heet dat we niet in de zon kunnen blijven liggen en gaan om kwart over drie terug naar huis. Met Joop en Pake gaan we het land bekijken op de heuvel, het is door Joop ontgonnen land en hij gebruikt het voor de teelt van graan.
's Avonds pakken we de koffer weer in, morgen gaan we voor een rondje door New Brunswick. Buurman Loyd komt nog even op bezoek, hij is gek met Beppe. We bekijken wat foto's die vorig jaar door Joop en Ginie in Nederland zijn gemaakt. Voor nu welterusten.

Dinsdag 10 juni, Sussex naar Chatham

We vertrekken om 9 uur uit Sussex. We zijn vier dagen bij Joop en Ginie geweest, we zijn voldoende uitgerust om verder te reizen en tegelijkertijd zij hebben ook hun werk en wij zijn 'lui op vakantie'.
We gaan op weg naar Chatham, een stad aan de monding van de Miramichi river maar we volgen natuurlijk niet de snelweg, maar kiezen voor een route door de natuur. Dan is er een plekje waar we langs de weg even kunnen koffiedrinken, dat was gezellig maar de muggen vonden het ook gezellig dat we even langs kwamen. In Big Cove, een dorpje in Indianen gebied, eten we in een restaurant waar ook een indiaan de beheerder is. We nemen patat met een hamburger, lekker en niet te vet.
Weer verder komen we langs een vissersdorp, de boten liggen aan de steiger maar zijn al leeg, toch lopen we er even langs, best leuk om te zien. Langs een slingerweg komen we in een dorp waar een visafslag is, even kijken natuurlijk, Pake kan er maar niet los van komen, hij leeft voor boten en water.
In de buurt van Chatham vinden we het FundyLine motel, een prima plekje. We eten eenvoudig in het motel een broodje, dan welterusten.

Woensdag 11 juni, Chatham naar Nigadoo

Goedemorgen, iedereen heeft goed geslapen behalve Pake, die heeft alleen maar auto's gehoord. We zouden nog een nachtje blijven maar Pake protesteert hij wil niet nog een nacht wakker liggen. Dus we gaan verder, zien we ook wat meer natuur.
We doen eerst wat boodschappen en Petra gebeld, wel moesten we zes keer bellen voordat het lukte verbinding te krijgen, het werd wel een lang gesprek. Pake en Beppe hebben al die tijd geduldig in de auto gewacht, pluim verdiend. We rijden door Indianen-gebied, langs het water met soms een stukje strand. Het is hier wel rommelig, die Indianen leven gewoon in een woestenij, je kan zien dat het hier arm is.
Bij een benzinepomp tanken we en nemen ook een kopje koffie, misschien wel het lekkerste kopje koffie van heel Canada. We komen langs een bordje "Pabineau Falls", dus linksaf. Het is toch nog best wel een stukje rijden, zitten we wel goed? het is een zandweg. Maar dan zien we nog een auto en we zitten goed. Pake er uit, Beppe er uit, even 'vertreden'. Het is een 'gevarieerde' waterval, dan weer een heel rustige stroom, dan weer donderend geweld. Pake vindt het prachtig en Frans overweegt of hij er kan zwemmen. Een man zegt dat er vorig jaar nog iemand is meegesleurd door de stroom en verdronken. Emmie zegt nog, Ga niet zwemmen, maar Frans is eigenwijs en zoekt een heel rustig plekje waar het niet echt snel stroomt. Het is meer een badkuip dan een zwembad.
Omdat het zo'n mooi plekje is gaan we ook lunchen, wel weer in de auto want er staan geen bankjes. We gaan door naar Nigadoo waar we in het Hachee motel gaan. Frans en Emmie gaan even te toeren, kijken even bij Beresford Beach, een klein strandje en doen een paar boodschappen. We eten weer 'thuis', welterusten.

Donderdag 12 juni, Nigadoo naar Sussex via Kings Landing

In Nigadoo heeft iedereen prima geslapen, alleen Pake weer niet. Hij ging om half elf naar bed, werd om half twaalf wakker en om één uur sliep hij weer, dus heeft hij toch redelijk geslapen. Na een goed ontbijt gaan we weer op pad, eerst tanken, want onze auto vindt benzine wel lekker. Terwijl we rijden kijken we uit naar een goed plekje voor koffie en Beppe, die slaapt alsmaar. In Miramichi steken we de gelijknamige rivier over, bij een benzinepomp zien we een restaurant voor een kopje koffie. We gaan door naar Kings Landing, een historisch museum-park, met oude huizen, oude boerderijen, een smederij, een schooltje. Ondertussen is het gaan regenen en zijn we best wel nat geworden. Beppe zit - heel verstandig - in het restaurant, waar we koffie en thee nemen met apfelstrudel of kruidkoek alles met slagroom natuurlijk.

Pake en Frans gaan weer verder het park door, want Pake wil niks missen. De mensen hier zijn super aardig en heel behulpzaam.

Het is opmerkelijk hoe toen dit soort 'gereedschappen' werden gemaakt en gebruikt, als je zo'n waterrad zien, hoe kon men dat maken in die tijd. Met het eenvoudig gereedschap van toen.
Er zijn ook een aantal 'gewone' huizen, die ingericht zijn zoals het in die tijd gewoon was. Het is ook een 'levend' museum, er lopen mensen in de klederdracht 'uit die tijd' een kokkie, een dienstmeid, een schoolmeester, een smid, een boer....
We gaan weer richting Sussex maar eerst nog even eten in Fredericton, daar weten we inmiddels de weg. We gaan door naar Sussex waar we om negen uur aankomen, even bijkletsen en dan naar bedje toe. Tot morgen

Vrijdag 13 juni, Sussex

Vrijdag de dertiende, even uitkijken, een ongeluksdag. Emmie doet de was en Ginie met schoonmaak werk. De overige reisgenoten rusten uit.

Zaterdag 14 juni, Sussex en St. John

Iedereen is al naar de markt als wij te laat wakker worden. Het mooiste van de dag is al voorbij zou de boer wel zeggen. Na een lekker ontbijt gaan we op pad naar St. Martins, een heel bijzondere vissersplaats aan de Baai van Fundy. In St Martins is het verschil tussen eb en vloed zo groot dat de vissersbootjes steeds droog vallen bij eb. Het is een fraai gezicht deze bootjes die overeind gehouden worden met een steuntje aan de lage kant. Er is helaas vandaag geen activiteit te bespeuren.
We rijden een stukje verder en komen aan de kuststrook met een heel bijzondere rotspunt die ver boven de zee uitsteekt. Door alle golfslag is er een soort grot ontstaan waar we zeker even moeten kijken. Frans noemt de grot altijd Cave Cove, maar hoe deze echt heet, geen idee. We hebben een mooi uitzicht, over het kiezelstrand, niet echt iets om met een handdoekje on de zon te baden. Wel een qua natuur een mooie plek.

We zien een klein restaurantje aan de rand van het strandje, tijd voor een kopje koffie.
Op weg naar St. John komen we langs Quaco wat een klassieke vuurtoren heeft. Dus daar willen we wel even naartoe. Het is echter wel een zandpad en niet echt geschikt voor onze auto, maar het lukt. Dan gaan we verder door naar St. John, eerst naar Mc Allister Place, het winkelcentrum aan de rand met een enorm parkeerterrein. Er is een overvloed aan winkels en winkeltjes en restaurantjes. Het is ook tijd voor de lunch, dus tijd voor een restaurantje. De lunch smaakt uitstekend. Daarna gaan we door naar het oude centrum van St John en parkeren onder Brunswick Square, voor Beppe is er een lift, heel handig. We lopen even door de Market Square, een enorme markthal met honderden kraampjes met alleen verse etenswaren. Dan steken we door naar Market Square Shoping, het winkelcentrum, het is ook erg leuk, met talloze winkeltjes en een grappige fontijn. Pake en Beppe waren hier al eens eerder geweest en het kwam hen bekend voor.
We wandelen nog een stukje over 'een soort van' boulevard, best leuk. We doen alvast wat inkopen voor vanavond en dan terug naar Sussex.
Wij koken vanavond voor de hele familie want ze staan allemaal op de markt of zijn druk op de boererij. Ze vonden het best wel leuk en ook wel lekker.

Zondag 15 juni, Vaderdag in Sussex

Vandaag komen alle kinderen thuis om met elkaar vaderdag te vieren. Alle vaders - Pake, Joop en Frans - kregen een mooie kaart. Samen drinken we koffie en daarna gezellig diner en napraten over onze reis door Canada.
Dan blijken Hetty en Edwin verdwenen, Hubert gaat op zoek en vindt ze gelukkig snel. Carola en Rick gaan weer naar huis, er is nog een hond die ook wel eens eten wil. Joop en Hubert gaan melken, Frans en Emmie gaan wandelen na het avondbrood en na nog een gezellige avond gaat iedereen naar bed. Voor de laatste keer zeggen Pake en Beppe.... Nou dat hopen we niet.

Maandag 16 juni, Sussex naar Antigonish

We nemen afscheid van de familie, het was heel gezellig om bij hen te mogen logeren, het is goed weer, de zon schijnt, we gaan richting Nova Scotia, naar Antigonish. Als we even stoppen voor een korte pauze, is daar een leuk strandje, dus Frans grijpt z'n kans en zwemt een stukje. We zetten zelf thee op ons gaspitje, dat echter wel bijna opraakt. In Antigonish zoeken we een motel, maar de eerste is ons te duur, dus wordt het een andere, Motel Chateau. We koken zelf ons diner, rijst met worstjes, groent en yoghurt toe. Alweer een feestmaal zegt Pake, heerlijk dat kamperen. Na een klein avond dipje gaan we de stad nog even in, het is een hele mooie stad zelfs een Universiteitsstad. Een ijsje bij McDonalds en terug naar ons bedje, tot morgen.

Dinsdag 17 juni, Antigonish naar Halifax

Vandaag naar Halifax, eigenlijk alleen maar om te slapen. We rijden ook vandaag weer de toeristische route, door een schitterende en afwisselende natuur, bossen, velden, een enkele boerderij en natuurlijk veel beekjes. Bij het Taylor Head Provincial Park stoppen we voor een picknick, want we lusten ook wel een hapje. Het is erg jammer dat het nu regent, de natuur is hier zo mooi, niet wandelen, niet zwemmen, niks ....
Het is nog een ritje van zo'n 100 km naar Halifax maar wel weer door een schitterende natuur, langs de kust met woeste rotsen enerzijds en bossen anderzijds. Puur genieten van de natuur.
We slapen in het Motor Inn motel, een prima plaats. Voor nu welterusten, tot morgen.

Woensdag 18 juni, Halifax naar Luneburg

Iedereen heeft goed geslapen, nadat we een paar nachten te dicht bij een autoweg hadden gelogeerd was het hier lekker rustig. We nemen de tijd voor een goed ontbijt en dan, het is kwart over negen op weg naar Peggys Cove de karakteristieke en toeristische vuurtoren aan de Atlantische Oceaan. Pake is in zijn element, hij beklimt de rotsen als een berggeit, jammer dat het zo mistig is, je kunt de vuurtoren nauwelijks zien. Natuurlijk is het onderhand ook tijd voor ons onvermijdelijke kopje koffie, deze keer met warme kruidkoek en slagroom, heerlijk. Ook het haventje van Peggys Cove ligt er wat verlaten en troosteloos bij. Terwijl mist zo vaak gebruikt wordt in films om het spannend te maken is hier niets spannends aan, het blijft bijzonder dat juist deze vuurtoren zo'n aantrekkingskracht heeft op de toeristen. Natuurlijk wordt ook het souvenir winkeltje druk bezocht en Beppe koopt onderzetters voor Sjoukje en voor zichzelf.
Inmiddels regent het en Frans haalt de auto op, we gaan verder, naar Lunenburg, een vissersdorp aan de Atlantic.
We vinden snel het motel dat we nodig hebben, Atlantic View met een mooi uitzicht op zee en wat bomen en een stukje moeras aan de andere kant. Het is weer droog en dus tijd voor een wandeling door dit bijzondere stadje. Even stil staan bij een monument voor gevallenen in WOII en in de Korea oorlog. Terug is de weg soms wel even te heftig voor Beppe maar daar is wel een oplossing voor.

We ontmoeten in het restaurant ook nog een Nederlander, hij hoort ons Nederlands praten en zegt dat hij zichzelf 2 de klas Nederlander vindt omdat hij in Canada woont. (Wat een onzin.)

Donderdag 19 juni, Luneburg naar Windsor NS

De bedden liggen goed, daar ligt het niet aan maar Emmie heeft de hele nacht slecht geslapen, Pake deed alleen maar snurken en Beppe ook alleen maar snurken en toen nog midden in de nacht een misthoorn op zee.... de hele nacht daarvan 'genoten'.
Na een goed ontbijt doen we eerst wat boodschappen en halen we benzine. Dan gaan we weer dwars door de natuur richting Windsor. We komen nog langs een strandje, Frans kan het niet laten hij moet even zwemmen.
We gaan in Windsor eerst op bezoek bij het Ford Edward uit 1750, het fort is geen fort zoals we dat in Europa kennen, met grote stenen muren en hoge torens. Nee, in het land van hout bouwt men van hout. Daarna gaan we naar het Shand House, het is een mooi oud huis met veel houtsnijwerk en prachtige kamers met klassieke meubels. Hier zou je zo willen wonen. Het begint te regenen en het wordt tijd om een motel te zoeken, We gaan naar DownEast Motel, het is een aardige kamer maar de prijs is echt te hoog. Dus Frans gaat terug en zegt dat we natuurlijk met twee hoog bejaarden op pad zijn en u kunt wel snappen ze die prijs natuurlijk niet kunnen betalen. De man gaat om, men heeft in Canada wat meer compassie met ouderen dan in NL.
Het kan vandaag niet op, het is even droog en dus naar het Haliburton museum, een oude maar heel herkenbare bouwstijl, het is eveneens een huis met fraaie meubels, alles in oude stijl, boven ruim en onder een kelder voor koele opslag in de zomer.
We eten vanavond lekker thuis, gekookt op het laatste gas uit ons campinggas stelletje.

Vrijdag 20 juni, Windsor NS naar Halifax

Vandaag de voorlaatste dag, iedereen heeft heerlijk gedoucht en na een lekker ontbijt verlaten we Windsor en op naar Halifax, opnieuw een kamer voor één nacht in hetzelfde motel. We parkeren niet te ver van de kade of haven zo u wilt, van daaruit gaan we de oude stad aan de Atlantische Oceaan verkennen. Er liggen zoals gebruikelijk een paar oorlogsschepen aan de kade, natuurlijk is er het werkelijk schitterende stadspark met een grote variatie aan struiken en planten, vijvers en fontijnen. Heerlijk om hier te wandelen, We gaan op zoek naar een restaurant voor de middaglunch en daarna gaan we naar de luchthaven, dat is ook nog een half uurtje rijden en we moeten natuurlijk op tijd inchecken, Het was een heel bijzondere reis, met heel bijzondere medereizigers, die welliswaar op hoge leeftijd zijn maar nog vol energie en vooral levenslust, zin in een zinnig leven waarbij het leven meer is dan zitten, eten en adem halen.
Wij, Frans en Emmie hebben het soms wel pittig gevonden maar het was zeker heel 'rewarding' zoals ze in Canada zeggen.

Terug naar Gerritsma-site